Eind juli heb ik bij Gaia-SjamanenDrums mijn eigen sjamanen drum mogen maken. Wat een bijzonder proces en wat gebeurd er veel op een diepere laag! Het begon al bij het uitzoeken van de huid. Ik twijfelde tussen Damhert en wit Paard. Uiteindelijk was er geen Paard meer waardoor ik mocht vertrouwen op mijn eerste keus. Damhert. De oer-energie, de speelsheid en de zuiverheid passen zo goed.
Tijdens het bouwen voelde ik hoe het werken met mijn handen en het verbinden met mijn hert zo helend was. Werken op een diepere laag, niet alleen met het maken van de drum maar ook het samenzijn met de anderen. De drum was af en kon geschoren worden, alleen omdat de huid nog erg nat was kwamen er wat haren mee waardoor er een paar kale plekjes ontstonden. En precies dat was wat er moest gebeuren! Mijn mooie drum, waar ik een stuk van mijzelf in had gestopt moest ik achterlaten omdat ze moest drogen.
Onderweg naar huis voelde ik intens verdriet. Het voelde alsof ik een deel van mijzelf moest achterlaten. Terwijl de tranen over mijn wangen rolde voelde ik het gewonde meisje in mij. Waarom was zij niet welkom vroeger, met haar licht en haar donker, met haar mooie plekken en haar minder mooie plekken? Mijn drum is een deel van mij, net als dat meisje met haar mooie en minder mooie delen. Vorige week kon ik mijn drum ophalen en zijn we weer herenigd, net als de hereniging met het kleine meisje in mij.
Wat een fijn gevoel!
Reactie plaatsen
Reacties