In de kern van ons bestaan staan twee oerkrachten: vader zon, symbool van mannelijkheid met vuur en lucht als zijn elementen, en moeder aarde, vertegenwoordiger van vrouwelijkheid met water en aarde als haar fundament. Terwijl de man het levensvuur draagt, belichaamt de vrouw de materiële realiteit. Deze dynamiek stelt unieke uitdagingen en rollen voor beide geslachten, waarbij de man worstelt met de incarnatie - de terugkeer in het vlees - en de vrouw een voedende, vormende rol op zich neemt.
Wat gebeurt er als deze natuurlijke rollen vervormd raken door een obsessie met bezit en controle? We zien dan een verdraaiing van de mannelijke energie, resulterend in relaties en maatschappelijke structuren waarin macht, bezit en angst voor incarnatieangst domineren. Mannen aan de top, gedreven door een diepe angst voor het verlies van hun bestaansrecht, omringen zich met ja-knikkers en houden anderen strak in het gareel. Ze voeden zich met de energie, puurheid en onschuld van anderen, als een parasiet die zichzelf in stand houdt met het bloed van zijn gastheer.
Het ironische is dat in hun zoektocht naar bestaansrecht, deze narcisten vaak het meest essentiële verliezen: hun menselijkheid. Door hun onverzadigbare honger naar macht en controle vervreemden ze zich niet alleen van anderen maar ook van zichzelf. Hun bestaansrecht wordt een gevangenis, een façade die ze koste wat kost moeten onderhouden.
In deze giftige dynamiek speelt co-dependency een sleutelrol. De narcist trekt individuen aan die, door hun behoefte aan validatie en angst voor afwijzing, perfecte pionnen worden in het spel van controle en manipulatie. Deze ongezonde symbiose, waarin de één zich voedt ten koste van de ander, onthult een diepere crisis in ons begrip van relaties en bestaansrecht.
De ware uitdaging ligt niet in het veroveren van macht of het veiligstellen van ons bestaansrecht ten koste van anderen, maar in het vinden van harmonie en balans binnen de dynamiek van mannelijke en vrouwelijke energieën.
De dans tussen vader zon en moeder aarde, tussen mannelijkheid en vrouwelijkheid, vraagt om respect, begrip en balans. Het ware bestaansrecht wordt niet gevonden in de schaduw van narcisme, maar in de harmonie van onze innerlijke en uiterlijke werelden. Door onze eigen rollen te omarmen en de ander te respecteren, kunnen we een fundament bouwen voor gezonde relaties en een maatschappij waarin ieders bestaansrecht wordt geëerd, niet door macht of bezit, maar door wederzijds respect en begrip.
In de zoektocht naar een authentiek bestaansrecht ligt onze grootste kracht in zelfbewustzijn, empathie en de moed om onszelf en anderen te zien voor wie we werkelijk zijn: prachtige wezens, gebonden door hetzelfde verlangen naar liefde, begrip en verbinding.
Reactie plaatsen
Reacties