De Week van de Mentale Gezondheid nodigt ons uit stil te staan bij iets wat we vaak vergeten: onze mentale gezondheid. Niet alleen wanneer het even tegenzit, maar ook wanneer we leven met onzichtbare littekens uit het verleden. Littekens die diep zitten, maar waar weinig over wordt gesproken.
Voor mij begon mentale gezondheid met het leren voelen van emoties die ik jarenlang heb onderdrukt. Mijn jeugd was getekend door het opgroeien met een ouder met een persoonlijkheidsstoornis. Dit is iets wat moeilijk te bevatten is, vooral voor kinderen die het meemaken. Het is een leven vol tegenstrijdige gevoelens: liefde en loyaliteit, maar ook verwarring, angst en verdriet. Een ouder met een persoonlijkheidsstoornis kan emotioneel onberekenbaar zijn, waardoor het kind voortdurend alert moet zijn en zichzelf vaak wegcijfert om de relatie in stand te houden.
Wat dat met je doet? Het schept een innerlijke chaos. Je leert je eigen gevoelens wegdrukken omdat ze niet veilig zijn om te uiten. Je ontwikkelt een scherp overlevingsmechanisme, maar je raakt ook het contact met jezelf kwijt. Deze ‘onzichtbare erfenis’ kan nog jaren na de jeugd invloed hebben op wie je bent en hoe je in relaties staat.
Daarom is herkenning en erkenning zo ontzettend belangrijk. Het zorgt ervoor dat je jezelf ziet en je ervaringen valideert. Het doorbreekt de stilte die vaak rond deze verhalen hangt. Herkenning betekent dat je begrijpt dat je niet de enige bent en dat jouw gevoelens legitiem zijn. Erkenning betekent dat jouw verhaal gehoord wordt, dat je jezelf mag zijn, ook met je kwetsbaarheden.
Herstel begint met die (h)erkenning. Het vraagt moed om te erkennen wat er is gebeurd en wat je nog steeds voelt. Het betekent dat je jezelf toestemming geeft om te helen, in je eigen tempo. Het helpt om te weten dat het niet jouw schuld is, dat je niet overdrijft, en dat je sterker bent dan je misschien dacht.
“Je kunt jezelf opnieuw leren vertrouwen. Niet omdat het verleden verandert, maar omdat jij sterker bent dan je ooit hebt durven geloven.”
Tijdens de Week van de Mentale Gezondheid hoop ik dat meer mensen de moed vinden om hun verhaal te delen en dat we samen een omgeving creëren waarin openheid niet alleen mag, maar ook wordt gesteund. Want alleen door te delen en te erkennen, kunnen we helen.
De Onzichtbare Erfenis is mijn persoonlijke verhaal van groei en herstel. Misschien herken jij jezelf erin. En misschien helpt het jou om een stukje dichter bij jezelf te komen.
Wil jij meer weten over het opgroeien met een ouder met een persoonlijkheidsstoornis?
Lees mijn autobiografie De Onzichtbare Erfenis en ontdek hoe herkenning, erkenning en herstel samen kunnen komen.
Reactie plaatsen
Reacties