Ik ben

Een van mijn cliënten schreef een mooie reflectie en ik mag daar een stukje van met jullie delen.

"Nu de herfst is aangebroken en ik op mijn schommel zit, is er van alles wat ik wel wil loslaten, zoals het idee dat ik altijd maar beschikbaar moet zijn voor anderen.

Als ik dat zeg, dan laat ik een zucht van opluchting/verlichting en dat geeft nog meer ruimte. Als ik me realiseer dat ik die ruimte altijd al geweest ben, dan merk ik dat de impuls is om makkelijk naar de krapte te gaan maar dat de ruimte er altijd is. Wanneer mijn hoofd mee gaat doen, wordt de ruimte meteen kleiner, wanneer ik me dat realiseer en dat de vrije ruimte beschikbaar is, dan wordt het weer ruimer. Ik ben ruimte, ik ben vrijheid. Ik ben zo geneigd om naar het ‘doen’ te gaan en denk dan dat ik ontspannen bezig ben en niet zoveel doe, maar dat is dus niet zo.

Ik wil meer schommelen, spelen, naar buiten, mijn levenslust laten stromen, heerlijk! Ik heb zin om te bewegen, ondeugend doen, randjes op te zoeken, avontuur, spanning, stout.. daar heb ik zin in. Huppelen, bouncen, mijn juicyness naar buiten laten, ongeremd zijn….

Wanneer ik afgestemd ben op de zorgeloosheid dan is er veel zin en wordt het vanzelf en moeiteloos uitbundiger.

Mijn innerlijke support, mijn wijze in mij stimuleert mij om vaker naar binnen te keren en niet met mijzelf te sjoemelen. Als ik dat inadem, zie ik de wijze in mijn innerlijk kind en dat geeft zo’n fijn gevoel. Ik zie dan ook het lieve gezicht van mijn oma, mijn moeders moeder, wat een weldadig gevoel. Dit is wat ik ten diepste ben en maak hier een diepe buiging voor."